Bhaktapur-historie en wandelen Nargakot

Oktober 29. Bhaktapur.

Vandaag, en morgenvroeg, een bezoek aan het prachtige Bhaktapur.

Na taxirit vanaf Kopan rond 11 uur in het levende museum Bhaktapur. Dit grote dorp ( 65.000 inw.) moet je bezoeken als je in Kathmandu bent ! Ondanks de aardbeving vorig jaar een bijzonder mooi dorp met perfecte atmosfeer, rijke historie met mooie architectuur en relaxte ontspannen cultuur. Super gastvrij, vriendelijk en gemoedelijk. Vanmiddag heb ik rondgelopen en genoten op de twee pleinen Taumadhi Tole en Durban Square. Vooral de 30 mtr. hoge Nyatapola Temple is puur historie en cultuur, geweldig. Durban Square is een ruim plein wat rust ademd. Veel toeristen, waaronder jullie Reizende man, genieten even van de rust en schoonheid.
The Royal Palace is sinds de aardbeving in 1934 niet meer in gebruik.
Vandaag heb ik veel foto's gemaakt van de mooie lokale Nepalese mensen. Wat een aardige lieve mensen, ondanks de hectiek en armoede, enkel positieve emoties, geen ruzies en geen geweld of misdaad.
Ook in het drukke verkeer, met claxon, altijd respect voor de medeweggebruikers. Van aanrijdingen is geen sprake, even inhouden, voorrang geven en rustig verder.
Vanavond ga ik "om de hoek" een lekker hapje eten en biertje drinken. Dit is niet mogelijk in de lodge, vandaar.
Morgenochtend blijf ik in Bhaktapur om een grotere stadswandeling te maken, met kaart Lonely Planet.
Het is geweldig om hier, in mijn laatste week Nepal, te zijn.

Oktober 30, Bhaktapur en Nagarkot.

Vandaag ben ik allereerst gestart met een "walking tour" door Bhaktapur. Een wandeling, uit boek Lonely Planet, van bijna 4 uur door de niet-toeristische wijken, start op Durban Square en eindigend op Taumadhi Tole.

Een wandeling om ook op een andere manier kennis te maken met de wijken in Bhaktapur, langs de vele Hindou-tempels, die er voor de aardbeving van 25 april 2015, heel anders bijstonden. De Hindou-tempels zijn kleine gedenkmonumenten, meestal gelegen op kleine pleintjes.
Wat me direct opvalt, zoals in centrum, dat er ook hier heel veel schade is door de aardbeving. De wederopbouw, beperkt door de overheid en de armoede, gaat zeer traag. Met weinig middelen en hard werken zal dit, nu reeds na 1,5 jaar, helaas nog jaren duren. Veel mensen verblijven, want dit is geen wonen, in de opengescheurde vervallen krotten. Veel mensen zijn ook aangewezen op de noodhuisvesting in de staalplaten of zelfgemaakte onderkomens. Geen voorzieningen, koud in de winter en vooral erbarmelijk ! Toch zie je, aan de buitenkant, positieve Nepali, die er het beste van maken. Zeer indrukwekkend !

Op het kenmerkende plein Tachupal Tole, waar ik ontbijt, zijn ook veel beschadigingen. Dit plein nodigde me uit om wat langer te blijven en via "Peacock Window" verder te gaan. Bij de vele winkeltjes, met houtsnijwerk en anders, wordt je vaak aangeboden om even binnen te komen en vooral te kopen. Vandaag heb ik iedere verleiding kunnen weerstaan.
Na de wandeling lunch ik, net als gisteren, op de 2e verdieping van café Nyatapola, gelegen op het mooiste en drukste Taumadhi Tole. Hier ontmoet ik, aan haar tafeltje, zo blijkt na 5 minuten, een Nederlandse vrouw uit Amsterdam. Even bijpraten over de omstandigheden in Bhaktapur en haar aanstaande course in Kopan Monastery.

Na de lunch haal ik mijn backpack op bij de lodge ( 1 minuut ) en loop in 15 minuten naar de lokale bushalte, op weg naar Nagarkot, 15 km ten NO van Bhaktapur.

Vraagje tussendoor : wanneer is een lokale bus vol ?

Gelukkig zie ik de bus al staan, check even en ga bij het geopende raam zitten, top. Mijn backpack houd ik bij me, deze gaat niet op het dak. Nu blijkt er het komende half uur nog meer mensen instappen. Ondanks een volle bus kunnen er nog mensen bij.

Antwoord : Een lokale bus is nooit vol !
Ieder hoekje, ieder gaatje wordt opgevuld door Nepali. Als deze ook, hangend aan de bus, op de treeplank staan gaan we rijden. Mede ook vanwege Festival Time gaan we met een overvolle bus op weg naar het hogergelegen Nagarkot. Na ruim 1 uur mag ieder "het blik" verlaten, prijs € 0,50 !
Wat een bijzondere ervaring, mijn plek was in ieder geval goed genoeg om geen spijt te hebben.

Vanuit Nagarkot ga ik de komende twee dagen "trekken" in de mooie en rustige natuur.
Vanuit mijn kamer, wederom in hotel Greenland !, heb ik vanaf mijn balkon een prachtig uitzicht over de groene vallei.

Oktober 31 en
November 1.

Vanuit Nagarkot heb ik twee dagen om relaxed in de natuur te wandelen. Deze plaats is vooral bekend om zijn mooie vergezichten over de Himalaya bergtoppen.

Ik vertrek om 8:15 richting Chisopani. Reeds na 15 min. heb ik, aan mijn rechterzijde, geweldig mooie vergezichten over het heuvelachtige landschap, met op de achtergrond de witte bergtoppen van het Langtang- gebergte. Een mooi begin van de dag !
Het wandelen is rustig en bijzonder mooi, stijgend en dalend, niet echt vermoeiend. Ik vraag soms de weg naar Chisopani en loop, over de doorgaande weg, langs de bergkam. Met het vragen blijkt dat ik na 4 uur wandelen in Bhotichaur ben en de afslag Chule hebt gemist, en hiermee ook de eindbestemming door het Shivapuri Nagarjaun National Park. Balen !!!, deze weg naar Chisopani is nog zes uur, gaat niet lukken.
In overleg met mezelf besluit ik terug te lopen richting Nagarkot, er is geen keus. In het dorp Bhotichaur wordt ik aangesproken door een shop-eigenaar. Ik koop koekjes en cola als lunch, er is geen restaurant. We bespreken mijn uitdaging en besluiten dat Chule geen optie meer is. Hij adviseert om terug te lopen en onderweg in Chaukivanjyang ( Chowki Bhanjyang ) te overnachten. Ik loop een half uur en vraag een lift aan 4 motor-brommerrijders. Ze stoppen, we overleggen en stap achterop de motor ( 180cc ), een lift voor de laatste 3 km, super. Om 14:45 bereik ik mijn eenvoudige lodge voor de nacht. Hier ontmoet ik de NL-Heleen met haar Nepali-gids.
We drinken en buurten gezellig tot zij verdergaan. Hier blijkt ook, met een wandelkaart, dat Chisopani vanuit Nagarkot niet haalbaar is in een dag.
Op het einde van de middag ontmoet ik Helga ( D. ), een yoga-lerares. We brengen samen de avond door, eten en ervaringen delen, en genieten van de lokale bevolking die Festival Time viert met geweldige ( uptempo Latin-achtige ) live muziek. Ik geniet, ondanks de eenvoud, van een leuke avond en ga om 21 uur naar "mijn" slaapzak om me lekker in te rollen. Omstreeks 00:30 wordt ik wakker en hoor, in de verte, het gezang en feesten van de lokale bevolking, goed bezig !

De volgende ochtend, na een rustige start het ontbijt, besluit ik om niet de dezelfde route terug te lopen maar een route in het middengebergte te nemen. Via de lokale bevolking en door de bossen. In samenspraak met de lodge-eigenaar vraag ik om een motorrit naar Sankhu. In goed overleg maken we een deal, beide gelukkig, en wordt ik om 9:15, in een half uur achterop de motor naar Sankhu gebracht. Een rustig en relaxed ritme, veelal dalend over redelijke wegen. Op de bestemming wordt ik keurig gebracht daar waar mijn wandeling aanvangt. Ik koop nog en fles water en ga richting Kattike op weg naar Nagarkot.
Na ruim 3 uur, stijgend door mooie natuur en bossen, kom ik omstreeks 13:00 uur aan in Nagarkot. Dat was toch een intensieve wandeling. Ik neem een lunch en loop naar de local bus om terug te keren naar het pitoreske Bhaktapur. De bus is zojuist vertrokken maar wacht even verder op enkele andere passagiers. Ik stap snel in, een sta-plaats maar niet overvol, en we rijden. Na ruim een uur ben ik weer in Bhaktapur, dit voelt erg fijn.
Hiermee sluit ik, na twee dagen Nagarkot, het wandelen met backpack af.
Allereerst ga ik naar Peacock Guest House, op Tachupal Tole, voor een lekkere cappuccino en de ultieme rust midden in de stad. Even gezellig buurten met vier Belgen.
Na een half uur loop ik, na een mooie aankoop, door naar mijn guest-house van twee dagen geleden. Mijn kamer is vrij, het bedje gespreid.
Ik ben blij !
Deze avond zijn bijna alle restaurants gesloten i.v.m. Festival Time. Gelukkig, voor mij, is Shiva Guest House, als enige, geopend. Ik geniet van een heerlijke maaltijd in relaxte sfeer.
Rond 21 uur zoek ik mijn vertrouwde kamer en val tevreden in slaap.

November 2 : Vanuit Bhaktapur naar Kathmandu.

Na mijn ontbijt in Shiva Guest House loop ik, omdat ik nog geen afscheid kan nemen, deze ochtend nogmaals door Bhaktapur. De smalle steaatjes, de gezellige winkeltjes en een laatste keer cappuccino bij Peacock.

Rond de middag blijkt de lokale bus naar Kathmandu/Thamel na 17 uur, of niet, te vertrekken. Dit in verband met ministerieel bezoek, of iets ander. Want zoals Bert vaak zegt : "Je weet het niet !".
Ik besluit de lokale bus naar de wijk Kathmandu/Patan te nemen en verder met de taxi. De bus zit weer overvol, vanwege mijn bagage moet ik beide zitplaatsen betalen ( € 0,50 ! ).
Rond 16 uur ben ik mijn gereserveerd hotel in Thamel. Ik "richt de kamer in" en maak een rondje in de vertrouwde omgeving vanThamel.
Vanavond heerlijk eten in bekend restaurant "om de hoek".
Het was een rustige relaxte dag. Zelfs de lokale busrit was al bijna als normaal.

Het aftellen is begonnen, voor nu de groeten vanuit de miljoenenstad Kathmandu.
Wil